161. Κλαίτη Σωτηριάδου: Βίγια δε Λέιβα

Αρχαιολογικοί τόποι
Δήμος της Κουκάιτα - Βίλια ντε Λέιβα

της Cris

Ένα φως περνάει από ψηλά
αγγίζει το αόρατο γάργαρο νερό
κόβει ξώφαλτσα τα υγραμένα βράχια
όπου ματωμένες φιγούρες
ικέτες με υψωμένα χέρια χελώνες κουκουβάγιες
τριγωνικά κεφάλια αδιάκριτα καιροφυλακτούν.

Μπροστά στην πυροστιά που ακόμα τσιτσιρίζει
ανάμεσα στις σκιές των χορευτών
αφουγκράζομαι απόηχους από τύμπανα, κραυγές.
Πολεμικές ιαχές και ρυθμικοί χοροί
απόπειρες τελείωσης του είναι.
Μια τελετή έχει αρχίσει.

Ο καπνός μόλις που ανεβαίνει προς τον ουρανό
προτού τον διαλύσει το αεράκι που φυσάει σε ριπές.
Η φύση παρακολουθεί ανήσυχη τις κόκκινες σπίθες
κι ο αρχιερέας ντυμένος χρώματα ιερά
και ζωόμορφη μάσκα βουτάει δυο δάχτυλα
σε μια πανάρχαια κούπα με υγρή φωτιά.

Επικοινωνεί, μυεί, απεικονίζει.

Έφυγαν όλοι πια και στεγνός ο βράχος
μόλις αχνά κάτι προδίδει.
Τώρα στην κατακόρυφη πλαγιά
το σκοτεινό περίγραμμα ενός ήλιου
ξεθωριάζει.
Έρχεται η ώρα της σιωπής.

από το βιβλίο της Κλαίτης Σωτηριάδου Αντίδωρα
Εκδόσεις: Κέδρος, 2011
*
Φωτ: Hostel Villa de Leyva
Βίγια δε Λέιβα, η κεντρική πλατεία