159. Ρομπέρ Γκοφέν: Λος Άντζελες, Χόλλυγουντ

Αμερική
(απόσπασμα)

Τώρα οι τελευταίες θεότητες βρίσκονται στην Καλιφόρνια
τελευταία ελδοράδα της νομισματοποιημένης αυταπάτης μέσα στους κινηματογράφους
προσωρινές αυτοκράτειρες στα μακρυνά τιμάρια της φαντασμαγορίας μας
έχουνε μάτια ηλίους του μεσονυχτίου τις αϋπνίες για να ταράζουν
γυναίκες με σκήπτρο από φεγγάρι σ' άμεσους θρόνους
το Χόλλυγουντ κ' η 40 χιλιομέτρων λεωφόρος του για να καναλιζάρη καλύτερα τους ίσκιους
το Χόλλυγουντ πόλις φανταστική γορδία πρωτεύουσα του έρωτα
σιαμαίες αδελφές της νύχτας και της πραγματικότητας με τους λευκούς πέπλους των κατακομβών
τα παλάτια των δονούμενων βασιλισσών με τ' αναρίθμητα χείλη κάτω από τις πορτοκαλλιές των προαστίων
άκου άκου να την εποχή των τελευταίων αριστοκρατιών της σάρκας•
μια νέα αντίληψη της μοναρχίας στις κληρονομίες της φαντασίας
πριγκήπισσες της νύχτας, βασιλείς υπερευαίσθητοι, αιώνιες αρχιδούκισσες
πλάσματα από σάρκα κι από αίμα γεννημένα για να μην είναι παρά μύθοι μόνο!
Φαντάσματα οδηγούνε τ' αυτοκίνητα στις περιστροφές του Μπέβερλυ
δεν υπάρχουν πια ανθρώπινα πλάσματα δεν υπάρχουν πια παρά μόνο οι εικόνες της αυλαίας
αλλόκοτα ζευγάρια δεν ανάβουν τις καρδιές τους παρά για τα σκοτάδια ενός παραισθητικού βασιλείου
τρελές αισθηματικές ενσαρκώσεις ανακατεμένες με απομεινάρια και μηδέν'
ο Κλάρκ Γκέιμπλ κ' η Καρόλ Λομπάρ δεν θα έχουν ποτέ πια αληθινά χείλη
πώς θέλετε ν' αφήσουν την προσωπική νύχτα τους για να χαϊδευτούνε;
Η θεία Γκρέτα Γκάρμπο προσπαθεί να ξεφύγη από τις κλειδαρότρυπες της θεϊκότητάς της'
απόψε οι παλάμες της Μαρλένε Ντήτριχ καίνε απ' τον πυρετό
οι βεντέτες δε θα 'χουν παρά λευκά μπουκέττα από καρνέ αυτογράφων
όλες οι μνηστές του Τσάρλι Τσάπλιν θα 'θελαν να ξαναβρούν το παρελθόν τους
στο Κινέζικο γιορτάζουν τον παράδεισο των δίχως κενοτάφιο ίσκιων'
μια βεντέττα θα υπογράψη τη δόξα της με το αποτύπωμα του γοβακιού της
τα χείλη και τα πυρρά μαλλιά της Τζόαν Κρώφορντ ξαναπήρανε το νυχτερινό τους χρώμα
η Μαρία - Αντουανέττα ξανασαρκωμένη θα πεθάνη μια δεύτερη φορά για πάντα
η Νόρμα Σήρερ χήρα χωρίς βασιλιά συλλογίζεται τον ειρηνικό Τάλμπεργκ
κιόλας τρακόσιες σκιές βρήκανε την αληθινή μορφή της αιωνιότητάς τους
τρακόσια πρόσωπα καμμένα από τα σκληρά φώτα των πολύ εντονιον λαμπών
γυναίκες για να 'ναι ζωντανοί ίσκιοι, βασίλισσες για να 'ναι νεκρές σκιές
είκοσι χρόνια και τόσοι οριστικοί βρυκόλακες στις παρυφές των στούντιος
είκοσι χρόνια κι ο άνεμος της απελπισίας πάνω σε μερικές μεγάλες απελπισμένες
από τη Βάινς στρητ ως τη Σάντα Μόνικα όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον τάφο
Τζην Χάρλοου, Μπάρμπρα Λαμούρ, Περλ Χουάιτ, Ρενέ Αντορέ
εκατομμυριούχες που πέθαναν γιατί έζησαν πολύ γιατί αγάπησαν πολύ και γιατί πέθαναν πολύ
ανέκφραστα μίγματα άψυχων σαρκών και ζωντανών ίσκιων'
μαρκησίες χωρίς γενεαλογικό δέντρο παλινορθωμένες στους αρχαίους προορισμούς των
και σεις Μαίρυ Πίκφορντ, Λίλιαν Γκις, Νόρμα Τάλματζ, Γκλόρια Σβάνσον
που με τη βοήθεια της λήθης ξαναβρήκατε τις ωραίες γοητευτικές νεκρές!
Σφαιρίδια κόκκινα των μαύρων φαντασμάτων που ξαναγύρισαν στο αίμα της νύχτας!
Θρύλε του Ροδόλφου Βαλεντίνο ίσκιε στερνέ άφωνε άσαρκε
πτώμα του ωραίου βαλσαμωμένου που ωδηγήθηκε στον ουρανό από τριάντα χιλιάδες απελπισμένες
σας αποχαιρετώ διάφανες θεές μιας καταχθόνιας κι απελπιστικής θεογονίας!

Robert Goffin

μετάφραση: Άρης Δικταίος

από την Ανθολογία Βέλγων ποιητών - Ι. Οι γαλλόφωνοι
Εκδόσεις Γ. Φέξη, 1969
*
Φωτ: www.californiaimage.com