155. Ζωρζ Μπερνανός: Σαιν Βενάν

Καινούργια ιστορία της Μουσέτ

Η Μουσέτ δεν κοπιάζει καν για να κατρακυλήσει απ’ την πλαγιά. Γλιστράει κάτω απ’ το φράχτη, αφήνει ένα κομμάτι απ’ το μάλλινο σάλι της στο συρματόπλεγμα, προχωρεί ανάμεσ’ απ’ τα λιβάδια που το δυσδιάκριτο μονοπάτι τους θα την οδηγήσει ως το δάσος της Μανερβίλ.

Αυτό το δάσος δεν είναι άλλωστε παρά μια λόχμη από μερικά εκτάρια με φτωχό κι αμμουδερό έδαφος, πλημμυρισμένο από κακοθρεμμένα κουνέλια, μόλις πιο μεγάλα από ποντίκια. Το χωριό του Σαιν-Βενάν, όπου μένει η Μουσέτ, βρίσκεται στην άλλη άκρη, ένα μικροσκοπικό χωριό με λίγα σπίτια, τελευταίο απομεινάρι ενός απέραντου χτήματος, που, πριν από δέκα χρόνια, το είχε ξεπουλήσει ένας εβραίος έμπορος απ’ τις Αρδέννες. Το σπίτι της Μουσέτ είναι παράμερα, χωμένο μέσ’ στη λόχμη πάνω από ‘να βάλτο που λιμνάζει. Οι πλιθόκτιστοι τοίχοι, σκασμένοι απ’ την παγωνιά, είναι έτοιμοι να σωριαστούν και η σκεπή με τα κλεμμένα εδώ κ’ εκεί καδρόνια γκρεμίζεται. Με τα πρώτα κρύα, ο πατέρας βουλώνει τις τρύπες με δεμάτια από κλαδιά.

Όταν η Μουσέτ φτάνει στο δάσος, ο άνεμος όλο και δυναμώνει. Αρχίζει να βρέχει. Η μπόρα ξεσπάει, ενώ τα ξερόφυλλα τρίζουν απ’ το νερό.

Georges Bernanos

Μετάφραση: Γιώργος Πράτσικας

από την Νέα Εστία, τχ.626
Αύγουστος 1953
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)
*
Φωτ: hannahgoestofrance.wordpress.com