156. Θοδωρής Σαμαράς: Ολλανδία

Γ'

Μέσα στην βαθιά νυχτιά με ελάχιστο μόλις φεγγαρόφωτο πολλήν όμως υγρασία και ερημιά και τρέλλα και ανείπωτη χαρά, έπρεπε από τον ίδιο δρόμο που ήλθε νωρίτερα να γυρίσει τώρα τριάντα τόσα χιλιόμετρα προς τα ανατολικά για να φτάσει πίσω στον Maas, στον δικό του ποταμό και στη φάρμα του. Χτυπούσε τα πεντάλ χωρίς να βλέπει καθαρά μπροστά του πού πατούσαν οι ρόδες του. Ηταν αλήθεια, όπως παρατήρησε και η αιγυπτιώτισσα κυρά, πως είχε σταθεί πολλές ώρες όρθιος, τόσο που τα πόδια του δεν τα αισθανόταν άλλο πια' μάλλον τα έχανε και ασυναισθήτως πλέον, μόνα τους αυτά, χτύπαγαν τα πεντάλ. Στιγμές στιγμές προχωρούσε με κλειστά σχεδόν τα μάτια από τον ύπνο που του 'λειπε. Κι έβλεπε οπτασίες θεϊκές στον δρόμο του' εκείνης της βραδιάς την μούσα, έβλεπε' την κόρη την ξανθή όμοια μ' έλλαμψη από φως... Δροσιά την ένιωθε να τον τυλίγει η νύχτα κι αναπολούσε το είδος της το καλό, το χάρισμα του ωραίου στο πλάσιμό της του κορμού, στο σάμπως θρόισμα των ισχνών της άκρων, του λεπτού της λαιμού. Την είδε ξανά, ένα Ονειρο, πώς έγερνε το κεφάλι με τόση άλαφράδα... Θυμήθηκε το ανέμισμα των λυτών της μαλλιών, έτσι όπως πρωτύτερα φυσούσε τ' αεράκι κάτω από τα δέντρα με το σούρουπο και το τρεμάμενο φως των κεριών...

από το βιβλίο του Θοδωρή Σαμαρά σαλού σκιρτήματα ή το όντως Άλλο τ' απ' αλλού
Εκδόσεις: Αρμός, 2011
*
Φωτ: flickr.com, από sjdunphy