163. Αμαντού Κουρουμά: Λιβερία

Ο Αλλάχ δεν είναι υποχρεωμένος

Σε όλους τους φυλετικούς πολέμους, και στη Λιβερία, οι στρατιώτες δεν πληρώνονται. Σφαγιάζουν τους κατοίκους και κρατούν ό,τι μπορεί να κρατηθεί. Τα παιδιά-στρατιώτες και οι στρατιώτες, για να τραφούν και να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες, πουλούν σε τιμή ευκαιρίας ό,τι άρπαξαν και ό,τι μπόρεσαν να κρατήσουν.

Να γιατί μπορεί κανείς να βρει τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας στη Λιβερία. Χρυσάφι σε τιμή ευκαιρίας, διαμάντια σε τιμή ευκαιρίας, τηλεοράσεις σε τιμή ευκαιρίας, 4x4 τζιπάκι σε τιμή ευκαιρίας, πιστόλια και καλάσνικοφ ή καλάσνι σε τιμή ευκαιρίας. Όλα, τα πάντα, σε τιμή ευκαιρίας.

Και όταν όλα πουλιούνται σε μια χώρα σε τιμή ευκαιρίας, οι έμποροι συρρέουν σ' αυτήν τη χώρα. (Συρρέω σημαίνει φτάνω κάπου μαζικά, σύμφωνα με το Λαρούς μου.) Οι έμποροι και οι εμπόρισσες που θέλουν να πλουτίσουν τσάκα τσάκα καταφτάνουν όλοι στη Λιβερία για να αγοράσουν ή να ανταλλάξουν εμπορεύματα. Πηγαίνουν με τις χούφτες τους γεμάτες ρύζι, ένα μικρό κομμάτι σαπούνι, ένα μπετόνι πετρέλαιο, λίγα δολάρια ή αφρικάνικα φράγκα. Πρόκειται για πράγματα των οποίων η έλλειψη είναι πιότερο κι από απελπιστική εκεί κάτω. Αγοράζουν ή ανταλλάσσουν εμπορεύματα σε τιμή ευκαιρίας και αυτά καταλήγουν εδώ, στη Γουινέα και στην Ακτή του Ελεφαντοστού, όπου τα μεταπωλούν σε τιμές τσουχτερές. Αυτό άλλωστε εννοούμε όταν μιλάμε για χρυσές δουλειές.

Ahmadou Kourouma

μετάφραση: Μαριλένα Κοραντζάνη

από το βιβλίο του Αμαντού Κουρουμά ο Αλλάχ δεν είναι υποχρεωμένος
Εκδόσεις: Μεταίχμιο,2000
*
Φωτ: www.city-data.com
η πρωτεύουσα της Λιβερίας, Μονρόβια