149. Ράινερ Μαρία Ρίλκε: Βενετία

Το ύστερο φθινόπωρο στη Βενετία

Λοιπόν η πόλη δεν φέρνει πια το δέλεαρ
Που όλες τις αναδυόμενες μέρες αρχίζει
Τα γυάλινα παλάτια ηχηρά ηχούνε
Σαν σε θωρούν. Κι από τους κήπους κρέμεται
Το καλοκαίρι, όπως ομάδι μαριονετών
Πάνω απ' τα κεφάλια, νωθρά, θανατερά.
Μα απ' το βάθος από παλιούς του δάσους
Σκελετούς ανεβαίνει η βούληση: Ωσάν
Να φτάνει πέρα απ' τη νύχτα της θάλασσας
Ο ναύαρχος με τις γαλέρες διπλές
Στο άγρυπνο νεώριο τον πρωινό τον άνεμο
Πίσω με τα κουπιά χτυπώντας απανωτά
Ωθείται με όλα τα φλάμπουρα ανασηκωμένα
Τον μέγα άνεμο κρατά, ακτινοβολώντας θλιβερά...

Rainer Maria Rilke

Μετάφραση: Σωτήρης Ε. Γυφτάκης

από την ανθολογία Αυστριακοί ποιητές του 20ού αιώνα
Εκδόσεις: λεξίτυπον, 2008

*
η φωτογραφία είναι της Ι.