130. Γιώργος Βέης: Καντώνα (ή Γκουανγκτζόου)

Τα φώτα της Καντώνας

Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, σήμερα τους αυριανούς τρόμους
να ζήσουμε για μια μόνο στιγμή μέσα στον ήχο του φιλιού
δέν υπάρχουν άλλωστε μυστήρια παρά μόνο μάτια
κι ύστερα εκείνη η εξαιρετική θέληση για εξαφάνιση
καθώς το τυχαίο μεταμορφώνεται ραγδαία σε αίγλη.

Ναι το ξέρω,
η υπέρτατη πράξη είναι η σταθερή μη επέμβαση
θα μπορούσε να ήταν ακόμη η νύχτα ή ένα σκοτεινό ποτάμι
αλλά πρόκειται απλώς για όλα αυτά τα υπέροχα «ίσως»
«αν είναι δυνατόν», «μάλλον έχεις δίκιο», «έτσι Θα πρέπει να είναι»
που υπογράμμιζες με κόκκινο στα τελευταία σου γράμματα -
κυλάνε τώρα αργά μέσα στο μαύρο στόμα.

από το βιβλίο Χρυσαλλίδα στον πάγο
Εκδόσεις: Ύψιλον, 1999
*
Φωτ: fubiz.net