120. Αριστοτέλης Νικολαΐδης: Τολέδο

Τολέδο, 1972

Προετοιμασμένος από χρόνια
κι ολότελα σημαδεμένος
έφθασα εδώ - Τολέδο!
Πώς από τόσα βήματα
σε ξένα δρομολόγια και τόσες
πλάνες, έφθασα εδώ
στην πόρτα του Ήλιου: γέφυρα
της Αλκαντάρα, πώς να σε διαβώ;

Υγρή λαβωματιά της μνήμης
τριγύρω μας ο Τάγος
σε μια εποχή που μύρμηγκες
ψευδορωμαίοι περπατούσαν
πίνοντας άπλειστα το σάλιο τους.

Ανάμεσά τους παραπαίοντας
και ξαναβρηκα την ροή του χρόνου
στο μονόξυλό μου.
Φίλοι μου, θυμηθείτε!
Γνωρίζω εδώ μια σύναξη
πέρ' απ' τους τείχους,
στέκι που λίγοι το πατούν'
γνωρίζω την φωνή και το κρασί
στο απόσκιο τούτο, στου Δομήνικου
τον δρόμο: φυσικά κι αυτός
μαζί μας με τα δάκτυλά του
κρυφός με τους χιτώνες του
κι εγώ ένας άγνωστος, βγαλμένος
από την ταφή του Οργκάθ
με την πατρίδα στερημένη από τις πτέρνες μου
σε μια Ισπανία σκοτεινή
κλεισμένη ακόμη στο καβούκι της.

από το βιβλίο Αριστοτέλης Νικολαΐδης, Συγκεντρωμένα Ποιήματα 1952-1990
Εκδόσεις: Πλέθρον, 1991

*
Φωτ: garystravels.com