123. Οράσιο Φερέρ: Μπουένος Άιρες

Μπαλάντα για τη θανή μου

Θα πεθάνω μιαν αυγή στο Μπουένος Άιρες
Θα κοιτάξω γαλήνια όσα φέρν' η ζωή
Τα φτωχά μου τραγούδια για φευγάτες αγάπες
Γι' αλυσίδες που σέρνω...
Τον καπνό, το ταγκό μου, για μια φούχτα
Από θλίψη στα στήθια κρυφή.

Θε να ρίξω στους ώμους, σαν παλτό την αυγούλα
Το στερνό μου το ουίσκυ κανείς δε θα πιει
Αργοβάδιστη θα 'ρθει ερωτιάρα η θανή μου
Και θα σβήσω
Στις έξι ακριβώς το πρωί.

Σήμερα
Που μ' αφήνει ο θεός
Με του ονείρου τα φτερά να πετάξω
Θε να πάω σαν τότες, στην οδό Σάντα Φε.
Στη γωνιά μας, το ξέρω, θα 'σαι πάλι σαν πάντα
Κι όλη θλίψη θα στάζει η γλυκειά σου μορφή!
Κράτησέ με σφιχτά στην ζεστήν αγκαλιά σου
Τι γροικώ ν' αναδεύουν θανάτους μέσ' τα στήθη βαθιά
Τους παλιούς εκείνους θανάτους
Που όσα αγάπησα αγγίξαν και μου πήραν μακριά
Ω ψυχή μου... πηγαίνοντας πάμε...
Έρχετ' η μέρα, μην κλαις!

Θα πεθάνω μιαν αυγή στο Μπουένος Άιρες
Την ώρα που διαλέγουν όσοι ξέρουν
Να πεθάνουν σωστά.
Στων χειλιών μου τη σιωπή θα πλανιέται
Μυροφόρα μια φλόγα εκείνου του στίχου
Που δε μπόρεσα ποτέ να σου ειπώ.

Θα βαδίσω στους δρόμους της πόλης
Θα βαδίσω για ώρα πολλή
Και κει κάτω, στην Πλάσα ντε Φράνσια
Σα σκιές κουρασμένων στη σκηνή χορευτών
Ψιθυρίζοντας πάλι και πάλι
Τ' όνομά σου
Θε να φύγουν οι μνήμες
Πατώντας στις μύτες, σ' ένα δρόμο λευκό.

Θα πεθάνω μιαν αυγή στο Μπουένος Άιρες
Θα κοιτάξω γαλήνια όσα φέρν' η ζωή
Τα φτωχά μου τραγούδια για φευγάτες αγάπες
Γι' αλυσίδες που σέρνω...
Τον καπνό, το ταγκό μου για μια φούχτα
Από θλίψη στα στήθια κρυφή.

Θε να ρίξω στους ώμους, σαν παλτό την αυγούλα
Το στερνό μου το ουίσκυ κανείς δε θα πιει
Αργοβάδιστη θα 'ρθει ερωτιάρα η θανή μου
Και θα σβήσω
Στις έξι ακριβώς το πρωί.

Στις έξι ακριβώς το πρωί.
Στις έξι ακριβώς το πρωί!...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Horacio Ferrer

μετάφραση: Βασίλης Βιτσαξής

από την Νέα Εστία
τχ. 1404, 1 Ιαν. 1986
*

Φωτ: elebaires.com
Ο περίφημος πεζόδρομος Καμινίτο στην συνοικία Λα Μπόκα
του Μπουένος Άιρες