121. Ίσμαελ Χούρε: Αμπιτζάν

Abidjan

Abidjan, τώρα είν' ο καιρός
που οι βροχές του καλοκαιριού
χτυπούν ολόγυρα τους χαλκάδες
της μνήμης' που συνδέουν
τα κομματιασμένα υπολείμματα
της Αφρικής. Ο Diop θα ξαναρχόταν
στη ζωή' τα τύμπανα θα χτυπούσαν
ρυθμούς του Rabéarivelo! Είναι
Απρίλης, Abidjan: ο καιρός
των καλοκαιρινών βροχών.

Abidjan, αυτά τα χελωνοκαύκαλα,
που κροτούν μέσα στη φωνή μου
-αυτά- δεν είναι παρά του μοναχικού
υαλουργού' που τα κόκαλά του
πουλούνται σ' εκατομμύρια πανομοιότυπα!
Εκείνου του σκλάβου, που, τυλιγμένος
όλος σε σύννεφα μελλοντικών
ονείρων, εχάρασσεν εικόνες
επανένωσης της Αφρικής'
καθώς ο χρόνος χτυπούσε

τους χαλκάδες της μνήμης
κι ανατάραζε τις σκέψεις, που κοιμούνταν.

Τώρα είν' ο καιρός! Είναι
Απρίλης, Abidjan' ο καιρός
των καλοκαιρινών βροχών. Όι, όι, όι,
Abidjan: Αυτά τ' αγκαθερά λόγια,
που 'ναι πιο πνιχτά κι απ' τα υπόκωφα
γέλια των διπλωματών -αυτά-
είν' οι χρυσές μου σκέψεις για σένα;
Αυτά κι οι πράσινοι ωκεανοί των ματιών,

η περηφάνια μου αντίκρυ στ' αφρικανικά
δάση (μόλις είναι να 'ρθουν αυτά
σ' ανθοφορία) τριγύρω στις παρυφές της γης σου;
Καί τα παν-αφρικάνικά μου τύμπανα,
που 'χουν όλα κλαπεί προκλητικά εμπρός
από τις πύλες σου; - Χα, χα! Θα 'χες
γελάσει σε βάρος μου, θα 'χες θραύσει
αυτά τα τύμπανα' θα τα 'χες
κάνει κομμάτια! Είναι
Απρίλης, Abidjan.

Ismael Hurreh

Μετάφραση: Αθανάσιος Β. Νταουσάνης

από την ανθολογία Η ποίηση της Μαύρης Αφρικής
Εκδόσεις: Ροές, 2003
*

Φωτ: flickr.com, από eutrophication&hypoxia