63. Ted Hughes: Νέο Μεξικό - Σπήλαια Κάρλσμπαντ

Σπήλαια Κάρλσμπαντ

Είχαμε δει τις νυχτερίδες στα σπήλαια του Κάρλσμπαντ,
παχιές σαν μαλλιαρός καπνός σε καμινάδες,
μεγαλύτερες κι από καθεδρικούς ναούς. Είχαμε κάνει τους εαυτούς μας κουκκίδες
στον ορίζοντα του τέλειου κόσμου τους και των κλειστών τους υπάρξεων. Προφανώς ήταν όλες ευτυχισμένες -

τόσο ευτυχείς που δεν είχαν επίγνωση της ευτυχίας τους,
τόσο απασχολημένες μ' αυτό, τόσο περήφανες,
γαντζωμένες ανάποδα απ' τους πέτρινους ουρανούς τους.

Ύστερα κοιτάξαμε τα ρολόγια μας. Η εμπροσθοφυλακή των νυχτερίδων,
ακριβέστατη, άρχισε να τρεμοπαίζει και να στριφογυρίζει
στο πελώριο στόμα του σπηλαίου.

Εκείνο ήταν το αμφιθέατρο μας, όπου οι νυχτερίδες ήταν το έργο.
Μερικές τρεμόπαιζαν κι έπειτα πύκνωσαν - ένα εκατομμύριο -
ώσπου η κρίσιμη αναβράζουσα μάζα ξεκόλλησε από το μαγνήτη

κάτω απ' τη γη. Οι νυχτερίδες άρχισαν να πετάγονται έξω -
να σκορπίζουν, σαν καπνός, σαν κύμα
κι αυτό κράτησε μισή ώρα, ένας ανοδικός χείμαρρος

από εκατομμύρια διαφορετικές νυχτερίδες.

[....]Οι νυχτερίδες είχαν πρόβλημα.

Με τις φτερούγες πάνω απ' τα κεφάλια τους σαν πτυσσόμενες ομπρέλες
βούτηξαν από ψηλά
ίσια πίσω στο σπήλαιο - ολόκληρο το σύννεφό τους.

Με απέραντο κουρελιασμένο σώμα το τζίνι
ξανάμπαινε στο λυχνάρι του. Σ' όλον το Νότο
η καταιγίδα άστραφτε και σερνόταν σαν πόλεμος.
Είχαν τα μάτια τους ανοιχτά, εκείνες οι νυχτερίδες. Σ' αντίθεση μ' εμάς
γνώριζαν πώς, και πότε, ν' αποσπαστούν
από τον έρωτα που κινεί τον ήλιο και τ' αστέρια.

Τεντ Χιουζ
(Edward James Hughes)

Μετάφραση: Γιάννης Αντιόχου

από το βιβλίο Τεντ Χιουζ, Γράμματα γενεθλίων
Εκδόσεις: Μελάνι, 2004
*
Φωτ: commons.wikimedia.org
Από την Αίθουσα των Γιγάντων, στα σπήλαια του Κάρλσμπαντ,
στο Νέο Μεξικό.