53. Γεράσιμος Δενδρινός: Ελευσίνα

Άλκης

Ένα ελάχιστα φωτισμένο γκαζάδικο έπλεε αργά προς τη Νέα Πέραμο, και από τη Σαλαμίνα αντίπερα, εκτός από τα νυσταλέα, τρεμουλιαστά φώτα του χωριού Μπατσί, άλλο τίποτε' μόνο το βλέμμα του Άλκη, χαμένο σ' αυτές τις εικόνες και η πνοή του σιρόκου να νοτίζει τρυφερά το δωμάτιο. Ένα τσιγάρο μισοκαμένο στο τασάκι, δίπλα σε βιβλία και ανοιγμένα τετράδια με διορθώσεις και διαγραμμένες στροφές στίχων, ενώ, απ' την άλλη κάμαρη, η ξεθυμασμένη μυρωδιά του μεσημεριανού φαγητού κι ο σπασμωδικός ξερόβηχας της μάνας του.

Στο νου του στροβιλίζονταν σκηνές της προxθεσινής νύxτας: Απεγνωσμένη πορεία μέσα στη σκιά του μαντρότοιχου του εργοστασίου "Κρόνος", ανακατωμένη με το απόμακρο φως των φαναριών της παραλίας, κάτω απ' την αραιή συστάδα των πανύψηλων ευκάλυπτων που τη νύχτα φωλιάζουν σπουργίτια, το εσπευσμένο βήμα στους γύρω δρόμους, η ερωτική μανία του και τέλος, κάπως αργά, εκεί κοντά στα μεσάνυχτα, πριν από την άφιξη των φορτηγών, ως λυτρωτκή ανταμοιβή για τους λαθραίους επισκέπτες, τα διερχόμενα σιγά σιγά αυτοκίνητα με τα σκοτεινά πρόσωπα των οδηγών, που η καύτρα του τσιγάρου, τους xαρίζει πίσω απ' το παρμπρίζ μια φευγαλέα ανταύγεια.

Ο Άλκης περιφερόταν μάταια σ' αυτά τα μέρη. Πλησίαζε κιόλας έντεκα και η νύxτα ήταν δροσερή από την αύρα του καναλιού. Ο κίτρινος δίσκος του φεγγαριού έγερνε στο βουνό της Σαλαμίνας, τα σκυλιά ήταν ακόμη μακριά, τ' αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στην παραλία ελάχιστα, και στην οδό Κανελλοπούλου μόνο εκείνος πρόβαλλε κατ' αραιά διαστήματα ως μοναδική παρουσία απ' το αρρωστημένο φως του δρόμου στη σκοτεινιά της "Ελαιουργικής".

Από το βιβλίο Άλκης
Εκδόσεις: Μεταίχμιο, 2003

*
Φωτ: Fotis Marinelis από το matkustajalaivat.com