182. Τόλης Νικηφόρου: Θεσσαλονίκη

γενέθλια πόλη, 1

αγιόκλημα και ψάθινες καρέκλες
για να τσιμπολογάνε τα παιδιά
απ' τα χουνάκια με τα τυπωμένα φύλλα
κι από το καλοτάξιδο πανί της Αίγλης
σπόρια ονείρου

εκεί στο τέρμα της ανηφοριάς
ο ήλιος ν' αμολάει απλόχερα τους ήχους
από τα κατρακύλια και τα ξύλινα πατίνια
στο καλντερίμι της Αγνώστου Στρατιώτου

αριστερά και δεξιά πιο κάτω
ν' απλώνεται η πλατεία ουρανός
με τα αρχαία Λουτρά του Παραδείσου
και τ' άσπρα σύννεφα της ν' ανεμίζουν
σημαία στο καμπαναριό του Αη Δημήτρη

μέσα απ' τη γη να ξεπροβάλλει
η ανθισμένη Παναγία Χαλκέων
όλα στη θέση τους αμετακίνητα
όπως το χέρι του πατέρα
τους εφιάλτες στο σκοτάδι όταν έδιωχνε

η φλόγα απ' το δαδί να λαμπαδιάζει
στο πρωινό δωμάτιο του χειμώνα
κάθε κατώφλι μια ζεστή ποδιά
και ο βαρδάρης άγριος, παγερός και οικείος
ένας μεγάλος αδερφός, μια βεβαιότητα

διαρκώς ν' αλλάζουν και να μένουν
όλα στη θέση τους αμετακίνητα
αμετακίνητη η Πλατεία Δικαστηρίων
απ' όπου ξεκινούσε κι όπου τέλειωνε
η Εγνατία Οδός αυτού του κόσμου

(συλλογή: Το διπλό άλφα της αγάπης, 1994)

από το βιβλίο του Τόλη Νικηφόρου ν' ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα...
32 ποιήματα για τη Θεσσαλονίκη (1966-2013)
Εκδόσεις: Μανδραγόρας, 2013
*
Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο των Γ. Αναστασιάδη - Ε. Χεκίμογλου η "χαμένη" Εγνατία της Θεσσαλονίκης
εκδ: University Studio Press, 2001