137. Στέφανος Μπεκατώρος: Κύμη

Στα περίχωρα της Κύμης

Στον ίδιο δρόμο
στο ίδιο τοπίο
από σκοτεινή αιτία επιστρέφεις
ανηφορίζοντας αργά το χρόνο.
Τρίζουν τα χαλίκια της μνήμης.
Ο άνεμος γέρνει στοργικά επάνω σου
τα φύλλα
την ώρα ετούτη που νυχτώνει.
Στα σπλάχνα σου κυλάει δροσερό δάκρυ
και ζεστή χλόη ξεφυτρώνει τώρα
με το χτύπο της καρδιάς.
Πρασινίζεις.
Παρηγοριά περνάει στο αίμα σου.

από την ποιητική ανθολογία 1991 49 φωνές
Εκδόσεις: Πρόσπερος, 1992

*
Φωτ: flickr.com, από sdappe_kimis