114. Γιώργος Βέης: Ντύσσελντορφ

Αεροδρόμιο Ντύσσελντορφ

3.
Σ' έψαξα στους διαδρόμους, στις αίθουσες αναμονής,
κοίταξα στη γωνία με τους πίνακες των αφίξεων,
εκεί που θα 'πρεπε να διάβαζες την πτώση μου,
πέντε η ώρα το πρωί βγήκα έξω,
στεκόσουνα στο υπόστεγο, στην άκρη,
μισή νερό, μισή φως φθορίου,
"ώστε έρχεσαι από τον ουρανό"
μου ψιθύρισες στο στόμα,
τόσο κοντά που άγγιζα το μυαλό σου,
περάσαμε απέναντι να πάρουμε ταξί
"η ψυχανάλυση είναι η τρέλα" πρόσθεσες
κι έσβησες το τσιγάρο στην παλάμη σου -
θολά κτίρια κόκκινες λάμπες
αιφνίδια μουσική της αυγής
αυτόματες πόρτες τουρμπίνες
κυλιόμενες σκάλες πλησίαζαν γρήγορα
φακοί, χνώτα,
φάσματα μας έφτασαν και μας τύλιξαν
δίπλα μας τ' αεροπλάνα χάνονταν το ένα μετά το άλλο
βαθιά στην κίτρινη ομίχλη των πτήσεων
μόλις που διακρίναμε τις κοσμικές λάμψεις,
τη διχαλωτή λεωφόρο στον αράγιστο καθρέφτη της σελήνης.

Ώρες μαζί ώσπου χάσαμε τα σημάδια
δε βρήκαμε τα σύνορα να γυρίσουμε πίσω
μας μάζεψε στο τέλος κι εμάς η αιθάλη,
το τρυφερό σκοτάδι της άλλης νύχτας.

από τις 49 φωνές - ανθολ. 1991
Εκδόσεις: Πρόσπερος, 1991
*

Φωτ: twip.org