29. Christopher Bakken: Ραβέννα

Ραβέννα

Τίποτα δεν πάει χαμένο, ούτε καν εδώ,
πόλη των καυσαερίων και των μονόδρομων.
Ραβέννα, τα ευρύχωρα λεωφορεία σου

ξεχειλίζουν από ηλιοκαμμένους Οστρογότθους.
Απομεινάρια του Βυζαντίου αστράφτουν
χτισμένα σ' εσοχές, πάνω σε ιερό ασβεστόλιθο,

αλλά ακόμα και στην εκκλησία του Αγίου Βιταλίου
οι τουρίστες κουράζονται με τόσο φως εξ Ανατολών.
Κι η θάλασσα γνέφει αντίο καθώς αναχωρεί

για την Ελλάδα, μολυσμένη με χιλιάδες λιρέτες
κι οι βαπτισμένοι σου κατακτητές έρχονται κάθε Μάη
για Κιάντι και pasta e fagioli.

Σκουπίδια, σπίτια, άνθρωποι πνιγμένοι στ' αμπέλια σου,
όλα ανεξαιρέτως τραβούν για τον τάφο.
Και κανείς δεν αναστατώνεται από κείνη τη βάρβαρη λαλιά

τα γκράφιτι πάνω στα δημόσια κτίρια:
Vexilla regis prodeunt inferni.
Ποιον αυτοκράτορα λοιπόν να προσκυνάμε τώρα;

Μόνο τις βροχερές μέρες μπορούμε να δούμε
καινούρια ζωή ν' ανθίζει στη Ραβέννα:
όπως σήμερα, όταν μέσα στις σκιές

του μισοσκότεινου τάφου του Δάντη ξεπροβάλλει
μια νεαρή Γαλλίδα, με τα μαλλιά πλεγμένα σε κοτσίδες,
και μιαν αγκαλιά φτερά από παγώνι.

Μετάφραση: Ρούλα Κονσολάκη

από το βιβλίο του Κρίστοφερ Μπάκκεν Και μετά την Ελλάδα τι...
Εκδόσεις: απειρον, 2005

*
Φωτ: fotografieitalia.it
Ραβέννα, Piazza del Popolo