20. Friedrich Hölderlin: Στουτγάρδη

Στουτγάρδη

Στον Siegfried Schmidt

1
Η ευτυχία συνετελέσθη. Η επικίνδυνη ξηρασία θεραπεύεται,
Και η οξύτης του φωτός δεν καίει πλέον τα λουλούδια.
Και πάλι ανοικτή στέκεται τώρα μια αίθουσα, κι ο κήπος είναι υγιής,
Και δροσισμένη απ' τη βροχή αντηχεί η λαμπερή κοιλάδα
Κατάφυτη, οι χείμαρροι φουσκώνουν και όλα τα φτερά που ήσαν δεμένα
Ξανοίγονται και πάλι προς το βασίλειο του άσματος.
Γεμάτος είναι τώρα ο αέρας από τους περιχαρείς και η πόλις και το άλσος
Τριγύρω έχουν πληρωθεί από τα ευτυχή τέκνα των ουρανών.
Ασμένως συναντώνται κι ύστερα πάλι χάνονται,
Αμέριμνα, και τίποτε δεν μοιάζει λίγο, τίποτε πολύ.
Γιατί έτσι το προστάζει η καρδιά, και ν' αναπνέουν τη χάρη,
Την πεπρωμένη, τους έταξε ένα πνεύμα θεϊκό.
Όμως οι οδοιπόροι έχουν καλά οδηγηθεί κι έχουν
Στεφάνια αρκετά και ύμνους, έχουν το θείο σκήπτρο
Με φύλλα και σταφύλια καταστόλιστο μαζί τους και τη σκιά
Των πεύκων από χωριό σ' άλλο χωριό απλώνεται η ιΙαχή, μέρα τη μέρα,
Και όμοια με άρματα, που τα τραβούν άγρια ζώα, έτσι διαβαίνουν
Τα βουνά κι έτσι το μονοπάτι οδηγεί διστακτικά και σπεύδει.
[...2...]

3
Όμως για να μη σ' εμάς, όμοια με τους υπέρ το δέον ευφυείς, διαφύγει
Τούτη η σκυμμένη εποχή, σπεύδω να τη συναπαντήσω
Μέχρι τη μεθόριο της χώρας, όπου τον προσφιλή γενέθλιο τόπο μου
Και το νησί στον ποταμό νερά γαλάζια περιβάλλουν.
Ιερός είναι για μένα ο τόπος, στις δύο όχθες, κι ο βράχος
Που με τον κήπο και το σπίτι πράσινος υψώνεται μέσ' απ' τα κύματα.
Εκεί θα συναπαντηθούμε, ω φως επιεικές, όπου πρώτη φορά εμένα
Μία από τις πλέον έντονα αισθητές ακτίνες σου με άγγιξε και το 'νιωσα.
Εκεί άρχισε κι αρχίζει ο προσφιλής βίος εκ νέου'
Αλλά τον τάφο του πατέρα βλέπω και κλαίω ήδη;
Κλαίω και κρατώ το φίλο και τον αγκαλιάζω, κι ακούω το λόγο, που
Άλλοτε με τέχνη ουράνια με γιάτρεψε απ' τον πόνο της αγάπης.
Άλλα ξυπνούν! Οφείλω εγώ να ονομάσω τους ήρωες της πατρίδας μου
Τον Μπαρμπαρόσσα, κι εσένα αγαθέ μου Κρίστοφ, κι εσένα
Κονράντιν! Όπως εσύ έπεσες, έτσι πέφτουν οι δυνατοί, θάλλει
Στο βράχο ο κισσός, τα βακχικά φυλλώματα καλύπτουνε το κάστρο,
Όμως τα παρελθόντα είναι, όπως και τα μέλλοντα, ιερά για τους τραγουδιστές,
Και του φθινοπώρου τις σκιές εξιλεώνουμε με τις θυσίες μας.
...4...5...6

Μετάφραση: Στέλλα Γ. Νικολούδη

από το βιβλίο Friedrich Hölderlin, Ελεγείες, Ύμνοι και
άλλα Ποιήματα
Εκδόσεις: Άγρα, 1996
*
Φωτ: Paradise on Earth - Encyclopedia of countries and cities
Η έκτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας, πρωτεύουσα
του ομόσπονδου κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης,
που βρίσκεται στα νότια της χώρας.