22. Pere Gimferrer: Γκαρντόνε Ριβιέρα - Vittoriale

Ίσκιοι στο Vittoriale

Είχε τη διαυγή όψη ενός ποιητή, του Αλκίδη
τ' ολόισιο μέτωπο, του Πρωτέα τη θλιμμένη
και λαμπερή ματιά, την πληγωμένη άρπα
της σπάθας ή του βέλους, το κόκκινο ταμπούρλο
του αίματος μες στις φλέβες.
Τίβερη,
δόξα εσύ των Έστε,
μακριά φθινόπωρα στη γέφυρα, στοές
ή γαλαρίες ρόδων, όνειρο και πορφύρα
στους ώμους,
ερμίνα, κρίνος πύρινος,
Ιταλία.

Εδώ έζησε.
Είχε το χάρισμα να λέει την ομορφιά με αλήθεια,
κείνη (την ομορφιά ή αλήθεια) τη δική του, τη νιωσμένη
απ' της Πεσκάρας τα κρύα και το μυστήριο
των μυστικών φωνών του.
Τι ενδιαφέρουν τ' άλλα, το σαλόνι ή ο κοιτώνας,
η μουσική δωματίου, η τέχνη, το παιγνίδι
του ερωτά και του θανάτου, τι οι ανόητοι πόλεμοι
όπου δεν ξέφυγε τον κίνδυνο, τι η στείρα, η φαύλη καισαροκρατία
όπου του μέλλονταν να σβήσει το ευγενικότερο όνειρό του.
Πιο λίγο ακόμα της δημαγωγίας ο βούβαλος
που χώνει τη μουσούδα στη μνήμη κάποιου χτες και του ποιητή του.

Ευθύς, ευθύς,
μόλις διαβούν αυτά τα χρόνια της σύγχυσης και του αμαρτήματος
κι ο άνθρωπος λεύτερα μπορέσει να νιώσει μες στη μέρα
το φως, τα δέντρα, το έδαφος,
στην πιο αθόρυβη ώρα
που στη λίμνη της Γκάρντας ανεβαίνουν οι ομίχλες,
του κυνηγιού το κέρας τη σιωπή θα ταράξει
σαν έρωτας ή δάκρυ που 'χει πέσει
απ' τον Γαβριήλ ντ' Αννούντσιο, απ' τον Γαβριήλ ντ' Αννούντσιο.

Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου

από το βιβλίο Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση
Εκδόσεις: Γνώση
*
Φωτ: My View