169. Δήμητρα Νανέρη - Σταυρινού: Πάρος

Νηνεμία

Δεν ανασαίνει η θάλασσα! Θαρρείς, νεκρή, κοιμάται,
στην κολπωτή την αγκαλιά, της γης της Παριανής!
Και το φεγγάρι, εκστατικό, μονάχο του πλανάται
Οι αγέρηδες κουράστηκαν, και δεν φυσά κανείς!
Κι' ο  θαυμασμός μου απλώνεται, το θάμα ν' αγκαλιάσει,
με της εφήμερης ζωής, την δίκαιη την βιάση!

Η Βάρκα εφύτρωσε, για ιδές, πέρα στ' ακίνητα νερά!
Να 'ταν να ρίζωνε κι' εμέ η φευγαλέα μου χαρά!
Και είν' η ήσυχη στιγμή, γεμάτη τόσην ένταση~
Αχ, η μικρούλα μου ζωή, να είχε τόσην έκταση!
1-8-1982

Από τη συλλογή Κάμποσοι στίχοι
Αθήνα, 1982
*
Φωτ: paros-tours.gr
Η παραλία του Μώλου