143. Σοφία Νικολαΐδου: Μυστράς

Μυστράς

Ιούλιο μήνα μέρα μεσημέρι
βαδίζαμε στο κάστρο
περιηγητές από επάγγελμα
μ' επιμονή κι υπομονή θαυμάζοντας
τις πέτρες.
Και ξαφνικά
πλάι σε εικόνες και παλιά νομίσματα
στην κεντρική προθήκη
τα ίχνη της αρχόντισσας γυαλί ζωσμένα
παιχνίδι σάρκας που πεισμάτωσε και του καιρού:
Βαριές πλεξούδες, του σώματος το τσίτι
αραιά και πού σωσμένο. Λίγο ρούχο να το σκεπάζει
μην εκτίθεται. Άι

Θάμπωσαν αχόρταγα τα μάτια,
φύγαμ' αλαφιασμένοι. Καημένο σώμα,
που ποζάρεις έτσι φρικτά από το χρόνο σπαραγμένο.

από τo Εντευκτήριο, τχ. 31
Καλοκαίρι 1995
*
Φωτ: flickr.com, από Yaxbalam