44. Γιώργος Βέης: Πεκίνο

Για το Πεκίνο

Με το καλοκαίρι έρχεται η αναπόφευκτη πόλη
ν' ακουμπήσει στους ώμους της κερασιάς, της πευκης
απ' τη μεριά της θάλασσας να κυλήσει στις λεωφόρους
ο ειρηνικός των συνειρμών εκεί που διαπλέει ό αέρας

τις δυναστείες των λωτών τώρα τα πατρώνυμα
των άστρων των σημαιών ψηλά οι σημασίες
ως εκεί που πιάνει το μάτι τ' ανείπωτα μα όντως
κρυμμένα στην καρδιά του νερού, γαλήνης γωνία

και σοφίας κειμηλίων λεγεώνων που γέρνουν
στα μέτωπα των βροχών όπως τα πεπρωμένα
από μια μπάντα ανάπαιστοι σέρνουν τις εποχές

βαθιά στις ρωγμές ανεξίτηλη η καρβουνόσκονη
ο ήλιος στ' αλιεύματα, στα δεινά των σωμάτων
αλάθητα φιλιά, διχαλωτά χάδια — η δύση.

-συλλογή: Όπως πέτρα που ρίζωσε στου ποταμού την κοίτη-

από το βιβλίο Γιώργος Βέης, Χρυσαλλίδα στον πάγο
Εκδόσεις: Ύψιλον/βιβλία, 1999

*
Φωτ: bankosphere.files.wordpress.com