36. Margareta Ekström: Κοπεγχάγη

Ταξίδι στην Κοπεγχάγη

Ήταν δύο Απριλίου. Το τελευταίο χιόνι έλιωνε απ' το ζεστό αεράκι όταν ξεκινούσαν με το Φορντ Καμπριολέ. Ο εργοστασιάρχης εμπιστεύτηκε τη φωτογραφική μηχανή στα χέρια, της γειτόνισσας ενώ ο ίδιος πόζαρε σε στάση "εκκινήσεως" με το χέρι στη μανιβέλα. Σήκωσε τα μάτια του χαμογελώντας, ενώ η γειτόνισσα πάτησε το κουμπί. Η φωτογραφία αυτή μεγεθύνθηκε αργότερα σε ματ καφετί χαρτί και γέμισε μια ολόκληρη σελίδα στο άλμπουμ.

Έφτασαν ζαλισμένες και με πρησμένα πόδια. Τα ταγιέρ που τους είχε ράψει η δεσποινίς Γιάνσον στο Σίλσμπου από αγγλικό τουΐντ, ήταν βαριά και ζεστά, και αντίθετα με τις διαβεβαιώσεις της, καθόλου της μόδας.

Στην Κοπεγχάγη οι γυναίκες φορούσαν... Τι φορούσαν αλήθεια; Πετούσαν ανάλαφρες. Τα κεφάλια ψηλά. Ψιλοτάκουνες σαν κοκότες. Καλυμμένες με βέλα σαν καλόγριες. Με μαύρα και μωβ σαν εταίρες. Αλλά με κάποια κυριίστικη έκφραση γύρω στα στόματα τους, έστω και αν κάπνιζαν πουράκια. Η Έλνα και ή Ίντα πιάστηκαν απ' το χέρι. Τσιμπούσαν η μια την άλλη δυνατά μέσα από τα δερμάτινα γάντια. Έτσι πιασμένες διέσχισαν την πλατεία και μπήκαν στο δρόμο του ξενοδοχείου.

Ο κύριος και η κυρία Σβένσον έμεναν στον πρώτο όροφο, στο δωμάτιο 114, που ήταν σουίτα με καθιστικό και λουτρό. Οι αδελφές έμεναν στον τέταρτο όροφο. Εκεί τα δωμάτια ήταν μικρά και η σκάλα απότομη, αλλά η xαμηλή τιμή τους, ταίριαζε στο βαλάντιο τους. Στον τοίxo, πάνω απ' το κομμό, ήταν κρεμασμένη μια μπάντα κεντημένη με κίτρινους και μπλε πανσέδες και το ίδιο μοτίβο υπήρxε στην πλάτη, της μοναδικής πολυθρόνας. Ήταν πολύ σικ και η Έλνα σxεδίασε το μοτίβο στο σημειωματάριό της για να το αντιγράψει στο σπίτι.

Ο κύριος Σβένσον τις προσκάλεσε στο Βίβεξ, όπου ο κόσμος γελούσε και τραγουδούσε κι έτρωγε σάντουιτς από λεπτές φέτες πικρό ψωμί και η μπύρα, τους ανέβηκε ολωνών στο κεφάλι. Μετά απ' αυτό, έφυγε με τη Φορντ για να συναντήσει πελάτες, αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του με τις ημικρανίες της και τα μουσεία.



Η Έλνα και η Ίντα πήγαιναν περίπατο στο Τίβολι [φωτ] , όπου υπήρχαν τουλίπες σ' όλα τα χρώματα της ίριδας και οι καστανιές είχαν ροζ άνθη που δεν τα είχαν ξαναδεί και όπου τα βράδια φωτιζότανε ο ουρανός απ' τα βεγγαλικά. Τα λουλούδια απ' τις σφεντάμες ήταν πεσμένα στα πεζοδρόμια και σκόρπιζαν ένα γλυκό άρωμα και από τ' αμάξια ξεπρόβαλλαν πρόσωπα όμορφα σαν στο σινεμά. Οι ευέλπιδες είχαν πέταλα στα τακούνια τους και τους άκουγες από πολύ μακριά.

Οι κόκκινες στολές ήταν πολύ όμορφες, σκεφτόταν ή Ίντα, αλλά δεν τόλμησε να το πει δυνατά.

Το ίδιο όμως σκεφτότανε κι η Έλνα και γι αυτό πήγαιναν συχνά στο ανάκτορο του Αμάλιενμποργκ - από ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική του...

Μαργκαρέτα Έκστρομ

Μετάφραση: Νίκη Κώνστα

από το βιβλίο 17 φωνές από τη Σουηδία
Εκδόσεις: Τεκμήριο, 1979
*
Φωτ: a. του Steven Richman, από http://fineartamerica.com και
b. από Wikimedia Commons