42. Pablo Neruda: Ίσλα Νέγρα

67

Του Νότου η μπόρα πέφτει πάνω απ' την Ίσλα Νέγρα
σα μια σταγόνα μόνη, διάφανη κι όλο βάρος,
τα κρύα του φύλλα ανοίγει να τη δεχτεί το πέλαγο,
κι η γη το υγρό μαθαίνει μιας κούπας πεπρωμένο.

Σ' ένα φιλί σου δώσ' μου, ψυχή μου, το γλυφό
νερό των τελευταίων μηνών, το μέλι της στεριάς,
την ευωδιά που μούσκεψαν χιλιάδες χείλη τ' ουρανού,
της θάλασσας την άγια υπομονή το χειμώνα.

Κάποιος μάς κράζει, ανοίγουν μοναχές τους οι πόρτες,
με τα τζάμια η βροχή βουερά κουβεντιάζει,
κατεβαίνει ο ουρανός αγγίζοντας τις ρίζες,

κι έτσι υφαίνει ξεϋφαίνει το ουράνιο δίχτυ η μέρα
με χρόνο, αλάτι, ψίθυρους, κατεβάσματα, δρόμους,
μια γυναίκα, έναν άντρα, το χειμώνα στη γη.

* * *

19

Ενώ ο μέγας αφρός της Ίσλα Νέγρα,
το άλας, ο ήλιος, στο κύμα σε μουσκεύουν,
εγώ παρατηρώ τα έργα της σφήκας,
ενέχυρο στου κόσμου της το μέλι.

Πάει κι έρχεται ζυγιάζοντας το ξανθό πέταγμά της
σαν να κυλούσε απάνω σ' ένα αόρατο σύρμα
του χορού την κομψότητα, της μέσης της τη δίψα
και τους φόνους που κάνει το φθονερό κεντρί της.

Πετρέλαιο και νεράντζι φτιάχνουν το ουράνιο τόξο της,
ψάχνει σαν αεροπλάνο μες στα χόρτα,
με σούσουρο σταχιού πετάει και χάνεται,

ενώ βγαίνεις εσύ γυμνή απ' το κύμα,
και στον κόσμο επιστρέφεις γεμάτη αλάτι κι ήλιο,
άγαλμα αστραφτερό, σπαθί της άμμου.

Πάμπλο Νερούδα

Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου

από το βιβλίο Πάμπλο Νερούδα, Εκατό ερωτικά σονέτα
Εκδόσεις: Γνώση, 2001
*
Φωτ: astronomy.swin.edu.au
Το σπίτι του Πάμπλο Νερούδα στην Ίσλα Νέγρα, μια παραθαλάσσια
περιοχή της Χιλής, 45 χιλιόμετρα νοτίως του Βαλπαραΐσο.