3. Ελισάβετ Κομνηνού: Κωνσταντινούπολη

Κωνσταντινούπολη

Τζαμιά και μιναρέδες στην ομίχλη
Ανάμνηση από λάσπη
και πηχτά ανθρώπινα πλήθη
Μιλούν τις γλώσσες του αγνώστου
και τις μουσικές του νόστου
Με μπαχάρια μυρωδικά
και κάθε λογής αγαθά
ανταλλάσσουν το άπιαστο με την έρευνα
το χέρι και το βλέμμα με το αίσθημα
τη φλόγα και το αρχαίο φίδι
με του Βοσπόρου το γαλάζιο φρύδι...
Όμως «Κωνσταντινούπολη» σημαίνει
αυτό ακριβώς που δεν ανταλλάσσεται:
Γυναίκα ώριμη με παρελθόν και πνεύμα
που όλοι τη θέλουν
και δεν ανήκει σε κανένα

Από την συλλογή Μωσαϊκό τοπίων και λόγων
Εκδόσεις: Δωδώνη, 1992
*
Φωτ: biggerthanfive.com