167. Ν. Μαυρομάτης: Κάρπαθος

Στην Κάρπαθο

Αγαπημένο μου νησί μην κλαις και θάρτει μέρα
στα δεντροφυτεμένα σου βουνά να κελαηδήσει
εκείνον τον χαρμόσυνον της λευτεριάς αέρα
κάθε παιδί σου εξόριστο που σε έχει επιθυμήσει.
Και ζει στη μαύρη ξενητειά μα πάντοτε προσμένει
να έλθει η μέρα η χρυσή να σ' αποκαμαρώσει
στην αγκαλιά της μάνας σου οπού 'σαι χιονισμένη
τη μητρική της τη στοργή με πόθο να σου δώσει.

Από την Ανθολογία Νεοελλήνων Αιγυπτιωτών ποιητών
Έκδοση του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, 1999
*
Φωτ: www.lgtravel.gr

166. Νάνος Βαλαωρίτης: Πάφος

Πάφος

Μακρυνά - μακρυνά τα μοναστήρια της Πάφου
κι' αδύνατη η μυρουδιά του βασιλικού στο παραθύρι
Μικρή - μικρή η φωνή που βγαίνει απ' το λαρύγγι
και μακρυνά - μακρυνά τα μοναστήρια της Πάφου

Μικρό - μικρό το δάκρυ στην άκρη του ματιού
Μικρό - μικρό το δέντρο στην άκρη του γιαλού
κι' αδύνατη η μυρουδιά του θυμαριού
και μακρυνά - μακρυνά τα μοναστήρια της Πάφου

Ήσυχο το δάσος την αυγή κι' η θάλασσα το μεσημέρι
Ήσυχα τα βουνά στις όχτες του Κορινθιακού
Σταμάτησε η καρδιά σαν χαλασμένη καμπάνα
και μακρυνά - μακρυνά τα μοναστήρια της Πάφου

Μακρυνά - μακρυνά τα μοναστήρια της Πάφου
Η θάλασσα το μεσημέρι το δάσος την αυγή
η φωνή στο παραθύρι το δένδρο στον γιαλό
και μακρυνά - μακρυνά τα μοναστήρια της Πάφου

Από την Ανθολογία Συγχρόνου Ελληνικής Ποιήσεως 1930-1960
(Άρη Δικταίου και Φαίδρου Μπαρλά)
Εκδόσεις:Φέξη, 1961
*
Φωτ: ioloarchitects.com
Το μοναστήρι του Αγ. Νεοφύτου στην Πάφο