153. Αριστοτέλης Νικολαΐδης: Φρανκφούρτη

Σχολή Φραγκφούρτης

Στις πέντε η ώρα το πρωί
την ρώτησα με πόσα
και μου 'πε τόσα-τόσα.

Μ' απασχολούσε πάντοτε η κουβέντα
μ' αυτόν εκεί της μπυραρίας,
σχολή Φραγκφούρτης και καταλαβαίνετε
λουκάνικα της Φραγκφούρτης•
τότε της είπα τα μισά
κατέβασε το μαύρο βλέφαρό της
με σνόμπαρε με την μισή της γούνα

μετά τον Μαρκούζε, Αντόρνο
πριν ή ποτέ ή πάντα
κι άλλες ιδέες κατανάλωσης
βαδίζοντας με τις σαράντα —
ποδαρουσες, πέρα στα βολικά
της Bockenheimerlandstrasse.

από το βιβλίο Αριστοτέλης Νικολαΐδης, Συγκεντρωμένα ποιήματα 1952-1990
Εκδόσεις: Πλέθρον, 1991
*
Φωτ: flickr.com, από Sam the Wonderland

152. Γεώργιος Βιζυηνός: Γερμανία

Xιών εν Γερμανία

Του Δεκέμβρη σαν βλέπω να πέφτη το χιόνι
να μαραίνει το ύστερο φύλλο π' ανθεί
κι' η καρδιά μου μαζί με το φύλλο παγώνει,
και μαζί με τ' αηδόνι πενθεί.

Γιατί βλέπεις ο Χάρος μ' αλύπητη γνώμη
ένα σάβαν' απλώνει πλατύ και μακρύ,
και σκεπάζει το λίγο που ζούσεν ακόμη,
και μου θάφτει την Φύση νεκρή.

Μα μ' αρέσκει του Μάρτ'  η νυχτιά σαν χιονίζει,
κ' είν' του δάσους τα δέντρα λευκά την αυγή
και το χιόνι τον έρημον δρόμον ασπρίζει,
σαν κουφέτα, σαν ρυζι στην γη.

Γιατ' η Φύση, σαν νύμφη, νομίζω, 'νδυμένη,
καρτερά τον γαμβρό, που η καρδιά της ποθεί'
κ' η ωραία λαμπάδα του Ήλιου αναμμένη
του φωτίζει τον δρόμο να 'ρθεί.

από την Βασική Βιβλιοθήκη τόμος 18ος - Γεώργιος Βιζυηνός
Εκδόσεις: Αετός, 1954
*
φωτογραφία: Leipzig mavisandfrank.wordpress.com.
H Λειψία χιονισμένη. Πόλη όπου ο Γεώργιος Βιζυηνός σπούδασε επί τρία εξάμηνα.